27 Ιουν 2016

Ένας ποδοσφαιριστής που μπήκε... άθελά του στις καρδιές των τιφόζι της Γιούβε

Πέρασαν λίγες ημέρες από τότε που ο Σιμόνε Παντοΐν αποχαιρετούσε όλους τους τιφόζι της Γιουβέντους με ένα ποστ στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook, οδεύοντας πλέον προς την ομάδα της Κάλιαρι, η οποία από τη νέα σεζόν θα αγωνίζεται στη Serie A.

Αρθρογραφία | Γιουβέντους

Εκεί, ο Παντοΐν θα βρει άλλον έναν παλιό γνώριμο, αθόρυβο «στρατιώτη» της Γιουβέντους, τον Μάρκο Στοράρι. Αν μη τι άλλο ,και οι δύο προσέφεραν τις υπηρεσίες τους όποτε χρειάστηκε για όσο καιρό βρίσκονταν στο Τορίνο, χωρίς ποτέ να παραπονεθούν για τίποτα. Ας επικεντρωθούμε όμως στην περίπτωση του Σιμόνε, που είναι, σαφώς, και η πιο επίκαιρη.

Το 2011, ο Παντοΐν ήρθε ουσιαστικά ως ένας άγνωστος στη Γιουβέντους, χωρίς να υπολογίζει κανείς στις δυνατότητες του. Δεν είχε ούτε το μεγάλο όνομα ούτε κάποια μεγάλη καριέρα για να πειστούν οι τιφόζι μπιανκονέρι ότι πρόκειται για κάποια καλή μεταγραφή.

Εξ αρχής ο ίδιος ήταν ένας από τους πολλούς παίκτες που δεν γέμιζε το μάτι κανενός από τους οπαδούς. Θεωρούνταν απλώς μια αλλαγή, που θα ξεκούραζε κάποιον από τους βασικούς παίκτες της ομάδας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα κέρδιζε αυτόματα την εμπιστοσύνη και την αγάπη των Γιουβεντίνων.

Παρά, λοιπόν, το -αδικαιολόγητο πολλές φορές- κράξιμο και το «δούλεμα» εκ μέρους μιας μεγάλης μερίδας των τιφόζι, ο Παντοΐν παρέμεινε πιστός στη Γιούβε και ποτέ δεν ζήτησε να μεταγραφεί σε κάποια άλλη ομάδα. Ποτέ δεν υπήρξε μισθοφόρος που ήρθε για έναν χρόνο στην ομάδα, πήρε τα λεφτά του και έφυγε χωρίς καμία φασαρία: αυτός ήταν και ο λόγος που αγαπήθηκε όσο λίγοι από τους Γιουβεντίνους.

Τα χρόνια περνούσαν και οι τιφόζι άρχισαν να δένονται όλο και πιο πολύ με τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή. Τι και αν τις περισσότερες φορές περνούσε στο ματς ως αλλαγή, τι και αν ξεκινούσε βασικός σε παιχνίδια χωρίς κάποιο ιδιαίτερο αγωνιστικό ή βαθμολογικό ενδιαφέρον;

Ενας πραγματικός κύριος στην υπηρεσία τη μεγάλης κυρίας…


Ο ίδιος δήλωνε συνεχώς παρόν, δουλεύοντας αθόρυβα και προσπαθώντας να βελτιωθεί για να μπορέσει ν’ ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των προπονητών του. Χαρακτηριστικά θυμάμαι το ματς με την Μπάγερν στο Τορίνο για τον δεύτερο επαναληπτικό της φάσης των 16 του Champions League, στο οποίο ο Παντοΐν είχε κάνει, κατ’ εμέ, μία από τις καλύτερες εμφανίσεις της καριέρας του (και ας είχε ακούσει τα μύρια όσα λίγες ώρες πριν την έναρξη του κρίσιμου εκείνου αγώνα).

Αναμφίβολα, οι πολύ καλές εμφανίσεις του με τη φανέλα της «βέκια σινιόρα» είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού: ποιος όμως αμφισβητεί το ότι, αν και θεωρούνταν από πολλούς ως έναν τελειωμένος παίκτης, δεν προκάλεσε ποτέ φασαρίες στα αποδυτήρια της ομάδας, αλλά είχε άριστες σχέσεις με όλους τους συμπαίκτες του.

Το τελευταίο του γκολ με τη φανέλα της Γιούβε το πέτυχε στον αγώνα με την Παλέρμο στο Juventus Stadium, διαμορφώντας το τελικό 4-0 για τους μπιανκονέρι. Κάποια στιγμή, από τις κερκίδες του J-Stadium ακουγόταν το σύνθημα «Ποιος νοιάζεται για τον Ιγκουαΐν, εμείς έχουμε τον Παντοΐν!»: από τη μία καζούρα προς τους ναπολιτάνους (οι οποίοι ακόμη ονειρεύονται πρωτάθλημα) και φυσικά προς τον Παντοΐν -πάντοτε όμως με καλοπροαίρετη διάθεση-, από την άλλη μια ένδειξη αγάπης των τιφόζι προς το πρόσωπο του Σιμόνε για όλα αυτά που πρόσφερε στα χρόνια που αγωνίστηκε στο Τορίνο.

Ο ίδιος όμως, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στο αποχαιρετιστήριο γράμμα του, θεωρεί ότι δεν αξίζει τα κολακευτικά λόγια των οπαδών της Γιούβε: «Ευχαριστώ όλους τους οπαδούς που με στήριξαν όλα αυτά τα χρόνια, παρά το γεγονός ότι η ποιότητα μου δεν είναι αντάξια του επιπέδου της Γιουβέντους. Τα καλά σας λόγια με κάνουν να νιώθω λίγη ντροπή, επειδή νομίζω ότι δεν τ’ αξίζω, και για αυτό θα σας είμαι αιώνια ευγνώμων. Φεύγω, λοιπόν, χαρούμενος και γεμάτος ικανοποίηση και περηφάνια, πιστεύοντας ότι έχω συνεισφέρει κι εγώ λίγο σε όλες αυτές τις επιτυχίες που είχα την τύχη να έχω τα τελευταία 5 χρόνια...με λίγα λόγια ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΟΥΒΕ!».

Το συγκινητικό του μήνυμα προς τους οπαδούς τελείωνε ως εξής: «Σας αποχαιρετώ όλους με πολύ μεγάλη αγάπη και σας εύχομαι καλή τύχη για το μέλλον...».Το ίδιο σου ευχόμαστε και εμείς και να ξέρεις, φυσικά, ότι το όνομα και η συνεισφορά σου στην ομάδα δεν θα ξεχαστεί καθόλου εύκολα. Έστω και αν ποτέ δεν υπήρξες ένας από εμάς...

In bocca al lupo, Simone!

1 σχόλιο: