Ντροπή δεν είναι μια ισοπαλία, ντροπή είναι να κάνεις σα να μη συμβαίνει τίποτα

Αν η Γιουβέντους χρειαζόταν ένα καμπανάκι, ή καμπάνα, για να καταλάβει ότι πρέπει να διορθώσει κάτι πράγματα, το άκουσε στο ματς με την Ιντερ.

Γράφει αποκλειστικά για τη Famiglia Bianconera ο blogger Don Vito

Χωρίς διάθεση να την πούμε στους απέναντι αλλά εντελώς ρεαλιστικά, το παιχνίδι ήταν για τουλάχιστον 3-0. Τόσο θα μπορούσε να είναι το σκορ στο ημίχρονο και δεν θα είχαν και παράπονα στην Ιντερ, τέτοια είναι η διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες αυτή την στιγμή.

Το γεγονός ότι αντί να έρθει 3-0 θα μπορούσε να γίνει και 1-3 στο δεύτερο ημίχρονο, σημαίνει ότι οι καμπάνες βαράνε δυνατά και καλό θα είναι να τις ακούσουν όλοι. Από τον Ανιέλι και τον Μαρότα μέχρι τον Παντοΐν και τον Πέπε που δεν παίζει ποτέ.

Το πρόβλημα της Γιουβέντους βασικά έχει να κάνει με το γεγονός ότι δεν καθαρίζει τους αγώνες όταν έχει τις ευκαιρίες για να το κάνει και στη συνέχεια χαλαρώνει αρκετά, τρώει ένα γκολ από το πουθενά και μετά πελαγώνει... Το ματς με την Ιντερ είναι ουσιαστικά επανάληψη αυτού με την Σαμπντόρια.

Δυνατό ξεκίνημα, γκολ νωρίς, πολύ καλή εμφάνιση στο πρώτο 45λεπτο, ευκαιρίες για δεύτερο ή τρίτο γκολ αλλά αυτά δεν έρχονται ποτέ. Στο δεύτερο ημίχρονο ο ρυθμός πέφτει, ο αντίπαλος ξαφνικά σκοράρει και μετά επικρατεί ένα χάος στον αγωνιστικό χώρο...

Σίγουρα φταίνε οι παίκτες για τις χαμένες ευκαιρίες αλλά άλλο τόσο σίγουρο είναι ότι φταίει και ο προπονητής για το γεγονός ότι η ομάδα ψυχολογικά δείχνει πιο soft σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.

Ο Αλέγκρι έχει ορισμένα στοιχεία που είναι πολύ καλά και η αλήθεια είναι ότι η ιδέα του για το ποδόσφαιρο είναι πιο ελκυστική από αυτή του Κόντε. Αν, για παράδειγμα, η διοίκηση του φέρει έναν παικταρά για 10άρι, το 4-3-1-2 θα λειτουργήσει μια χαρά με το κέντρο που έχει η Γιουβέντους και τον Τέβες στην επίθεση.

Ο νυν προπονητής, όμως, έχει και στοιχεία που είναι χειρότερα από τον πρώην και αυτά αφορούν κυρίως την ψυχολογική διαχείριση των ντέρμπι. Πάνω από όλα, όμως, αποτελούν καμπανάκι οι δηλώσεις του μετά το ματς.

Το να βγαίνει ο προπονητής της Γιούβε και να δηλώνει χαρούμενος για την εμφάνιση μετά από ένα τέτοιο ματς, με τέτοιο αποτέλεσμα κόντρα σε μια τέτοια Ιντερ, είναι πολύ ανησυχητικό.

Δεν περιμένει μάλλον κανείς από τον Αλέγκρι να ανακαλέσει ρεπό και να πάει τους παίκτες από τα άγρια χαράματα για προπόνηση όπως έκανε, υπερβολικό ή μη, ο Κόντε όταν έκρινε ότι χρειαζόταν κάτι τέτοιο αλλά δεν περιμένει και κανείς να περνάει μια γκέλα στο ντούκου...

Κανένα πρωτάθλημα δεν κρίθηκε ποτέ από την 17η αγωνιστική, δύο πριν τελειώσει έστω ο πρώτος γύρος, αλλά δεν κατακτήθηκε και κανένα πρωτάθλημα με την λογική ότι δεν χάλασε κι ο κόσμος για μία γκέλα.

Γιατί αν δούμε τα αποτελέσματα από την ώρα που μπήκε ο Δεκέμβρης ως τώρα, σε πρωτάθλημα-Ευρώπη-Σούπερ Καπ, θα δούμε ότι κάτι πάει στραβά. Δεν είναι ντροπή να το παραδεχθούν στην ομάδα. Ντροπή θα είναι να συνεχίσουν σαν να μη συμβαίνει τίποτα...