Παραθέτουμε αυτούσιο το άρθρο -με τίτλο «Γιουβέντους, δεν ήσουν εσύ»- του Γκουίντο Βατσιάγκο, ο οποίος ήταν και ο επικεφαλής της αποστολής της εφημερίδας στο Κάρντιφ.
«Δεν αρκεί το πιο όμορφο γκολ του Champions League, δεν αρκεί να μην έχεις φόβο, δεν αρκεί να έχεις χειριστεί σωστά τον τελικό για καλά διαστήματα. Δεν αρκεί επειδή στη Γιουβέντους έλειψε κάτι που δεν είχε λείψει ποτέ τη φετινή σεζόν και εξατμίστηκε την πιο σημαντική βραδιά: Η γρανιτική τακτική σταθερότητα του γκρουπ, αυτός ο τέλειος μηχανισμός που έκανε την ομάδα του Αλέγκρι ένα σώμα στην αμυντική φάση. Καθαρή τρέλα.
Οι πρώτοι που τα παράτησαν, υπό αυτή την έννοια, ήταν οι Ιγκουαΐν και Ντιμπάλα, οι χειρότεροι όχι τόσο επειδή δεν ήταν καθοριστικοί στην επιθετική φάση, αλλά για την έλλειψη συμβολής στην άμυνα. Μετά έπεσε ο Πιάνιτς, μετά ο Κεντίρα. Και σε αυτό το σημείο, χωρίς αυτή τη νοοτροπία, η Γιουβέντους έγινε εύκολη λεία, ακόμη και η άμυνα πρόδωσε και το 4-2-3-1 κατέρρευσε από τα θεμέλια του.
Οχι, αυτή τη δευτέρου ημιχρόνου χθες βράδυ δεν ήταν η αληθινή Γιουβέντους. Δεν ήταν αυτή η ομάδα που εκμηδένισε την Μπαρτσελόνα και βάδισε με υποδειγματικό τρόπο ως τον τελικό. Ηταν ένα φρικτό αντίγραφο της, το οποίο εμφανίστηκε στην πιο λάθος στιγμή και έκανε σκόνη, με μια σειρά ανοησιών, το όνειρο των ονείρων.
Ωστόσο, αυτό που έγινε δεν είναι αρκετό για να... καταραστείς, γιατί αυτή η Γιουβέντους αξίζει το χειροκρότημα που πήρε χθες ανάμεσα στα δάκρυα στο στάδιο του Κάρντιφ. Το αξίζει δικαίως για μια σεζόν που παραμένει αξέχαστη για το έκτο σερί πρωτάθλημα, για το τρίτο σερί κύπελλο και για μια εκπληκτική πορεία στο Champions League που άξιζε άλλο επίλογο.
Η απογοήτευση είναι συχνά ένα κύμα που σαρώνει τα πάντα, αλλά το να αφήσεις πολύ χώρο στην απελπισία θα είναι λάθος και άδικο απο την πλευρά του μπιανκονέρο λαού και της ίδιας της ομάδας. Αυτή η ήττα είναι διαφορετική από αυτή του Βερολίνου, γιατί η Ρεάλ ήταν πιο δυνατή, αλλά όχι ανώτερη, γιατί μια άλλη Γιουβέντους, η αληθινή, θα μπορούσε να νικήσει.
Και η Γιουβέντους, η αληθινή, μπορεί να προσπαθήσει ξανά τη νέα σεζόν. Αυτό το γκρουπ μπορεί να το κάνει και από χθες έχει συνάψει ένα συμβόλαιο ηθικού χρέους με τους εαυτούς τους και με τους οπαδούς τους. Ενα ηθικό χρέος που πρέπει να καταβληθεί σε δώδεκα μήνες».
Συμφωνώ απόλυτα! Δυστυχώς η Γιούβε του δευτέρου ημιχρόνου ήταν σα να μην της ένοιαζε καθόλου το παιχνίδι, σα να κέρδιζε με 4-0 και έπαιζε μια χαλαρή ψιλοάμυνα.., άντε και τι έγινε κι αν δεχτούμε και μερικά γκολ.. Καμιά αντίδραση, κανένα σουτ στην εστία, παρά μια κεφαλιά του Σάντρο.., έξω κι` αυτή. Και δυστυχώς ο ουδέτερος φίλαθλος ανά τον κόσμο από αυτούς τους αγώνες βγάζει συμπεράσματα, γιατί η μεγάλη μάζα μόνο αυτούς τους αγώνες βλέπει.Την ίδια σχεδόν Ρεάλ δεν αποκλείσαμε πριν 2 χρόνια στο Μπερναμπέου; Και με δικιά μας ομάδα χειρότερη.. Με την Μπάρτσα στον τελικό πριν 2 χρόνια παλέψαμε, Τώρα δε θέλω να γράψω τι κάναμε... Εντάξει, να χάσεις, αλλά να το παλέψεις, έστω λίγο... Εδώ δεν υπήρχε έστω αυτό το λίγο στο β` ημίχρονο.. ΓΙΑΤΙ ΟΜΩΣ; ΕΧΟΥΜΕ ΚΟΥΡΑΣΤΕΙ ΜΕ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙς ΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ Κ.Τ.Λ. ΟΚ.. ΑΝΤΕ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΠΑΛΙ, ΑΛΛΑ ΦΕΤΟΣ ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ ΓΙ` ΑΥΤΗ ΤΗΝ... ΝΑ ΜΗ ΓΡΑΨΩ ΤΙ.., ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ Β` ΗΜΙΧΡΟΝΟΥ; ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΡΑΣ ΝΑ ΒΓΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΣΥΓΝΩΜΗ (ΑΝΤΕ ΝΑ ΠΕΙ ΟΤΙ ΕΚΑΝΕ ΛΑΘΟΣ) ΑΠ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΙΚΡΑΜΕΝΟ ΚΟΣΜΟ, ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ, ΑΛΛΑ ΓΙ` ΑΥΤΗ ΤΗΝ .....ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ Β1 ΗΜΙΧΡΟΝΟΥ, ΠΟΥ ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΕΦΙΑΛΤΗ ΜΟΥ ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΔΩ; ΕΧΩ ΑΔΙΚΟ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ;;; Chris il Capo
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν μπορουμε αλλο να χαιρομαστε με τους τελικους χωρις νικη θα καταντησουμε ο σαν την Αρσεναλ που χαιρεται με την 4 θεση στν πρεμιερ λιγκ
ΑπάντησηΔιαγραφήΒαρεθήκαμε πια.Βαρεθήκαμε να ξέρουμε ότι αν φτάσεις μέχρι τους οκτώ θα φτάσεις τελικό.Βαρεθήκαμε να ξέρουμε ότι θα χάσουμε στον τελικό.Βαρεθήκαμε να βλέπουμε ομάδες με λιγότερους τελικούς από μας να έχουν περισσότερα πρωταθλητριών.Βαρεθήκαμε να διαπιστώνουμε σε κάθε τελικό ότι ο αντίπαλος έχει μπει καλύτερα(εκτός εξαιρέσεων)και θα εκμεταλλευτεί κάθε ευκαιρία για να εκπληρώσει το στόχο του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά αυτό που συμβαίνει περνάει στα επίπεδα του μεταφυσικού.
Αιώνιες κατάρες και τέτοια.Τα μόνα τρόπαια που πήραμε και κρίθηκαν σε μονό παιχνίδι είναι με τον Αγιαξ,στην Ιταλία και στα πέναλτι,και το κύπελο κυπελούχων με την Πόρτο.Το Χέυζελ για ευνόητους λόγους δεν το μετράω καν.Παίζει ο Ζιζού με μας και χάνει δυο τελικούς.Πάει στη Ρεάλ και τους παίρνει!Ο Αντσελότι το ίδιο με τη Μίλαν σαν προπονητής!
Δεν ξέρω αν υπάρχει αντίδοτο γι'αυτή την ανωμαλία γιατί περί αυτού πρόκειται.Είτε είσαι αουντσάιντερ είτε είσαι φαβορί το ίδιο έργο βλέπουμε πάντα,ο αντίπαλος θα είναι καλύτερος.Μάλλον έχει μπολιάσει μέσα μας η ηττόπαθεια και δεν βγαίνει με τίποτα.Ίσως η μόνη λύση είναι
να πείσουν τους παίκτες μας ότι δεν είναι ο τελικός θα είναι διπλός!Τότε έχουμε ελπίδες!Και μετά ξυπνήσαμε...
Z-ULTRAS