16 Αυγ 2017

Την ώρα που η… καταστροφή είναι ορατή, εγώ μπορώ να προβλέψω μόνο ένα πράγμα

Βλέποντας το Σούπερ Καπ της Κυριακής, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η Γιουβέντους θα αποτύχει παντού φέτος.

Αρθρογραφία | Γιουβέντους
Γράφει ο Don Luciano

Η φετινή σεζόν είναι αυτή στην οποία η μισή Ιταλία περιμένει πώς και πώς να χάσει το πρωτάθλημα η Γιούβε. Η μισή Ιταλία, βέβαια, δεν είναι σίγουρη ότι θα γίνει αυτό αλλά αυτό δεν αποτελεί και έκπληξη γιατί οι Ιταλοί δεν είχαν ποτέ ποδοσφαιρική παιδεία. Ή τουλάχιστον όχι τόση όση οι Ελληνες. Ενδεχομένως αυτός να είναι και ένας λόγος που η Γιουβέντους έχει μόνο δύο Champions League.

Το γεγονός ότι δεν την τρέχουν Ελληνες δηλαδή, γιατί τότε η ομάδα θα έπαιζε καλύτερα στα τελευταία 90 λεπτά της σεζόν και θα είχε 3-4 περισσότερες κούπες. Δυστυχώς, όμως, επί σχεδόν έναν αιώνα είμαστε στα χέρια των Ανιέλι και γενικά Ιταλών, άρα θα πρέπει να αποδεχθούμε την μοίρα μας.

Και η μοίρα μας, όπως διαβάζω τις τελευταίες μέρες σε διάφορα ελληνικά Μέσα όπου μπορούν να σχολιάσουν οι Γιουβεντίνοι, είναι να καταστραφούμε. Βασικά το έχουμε ήδη πάθει, αφού η άποψη που επικρατεί -και για να το λένε τόσοι, έτσι θα είναι- είναι ότι η Γιουβέντους έχει μικρύνει πολύ. Αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι έχασε τους δύο τελικούς στους οποίους πήγε τα τελευταία τρία χρόνια. Με τον προηγούμενο προπονητή ή με την προηγούμενη διοίκηση, τουλάχιστον, δεν πηγαίναμε καν στον τελικό, άρα δεν τον χάναμε κιόλας. Ωραία χρόνια εκείνα όμως...


Χρόνια που η ομάδα έμπαινε σε φουλ ρυθμό Αύγουστο-Σεπτέμβριο, περνούσε αέρα από την Ρώμη μέσα σε δύο αγωνιστικές και μετά τερμάτιζε 7η και οικονομικά έμπαινε και κάτι εκατοντάδες εκατ. ευρώ μέσα. Γύρω στα 350 για την ακρίβεια, τα οποία έβαλαν οι Ανιέλι σε διαδοχικές αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου για να μην χρεωκοπήσουμε. Τόσα ξέρουν, τόσα κάνουν κι αυτοί όμως...

Γιουβέντους... Ανιέλι... Λέξεις συνώνυμο με την αποτυχία, με την ανοργανωσιά, με την ηττοπάθεια. Λέξεις που αποτελούν, δεκαετίες τώρα, ανέκδοτα για τους Ιταλούς. Κι ας γράφουν τα δικά τους οι οπαδοί της Ιντερ σε πανό για την ομάδα τους και τις διοικήσεις τους. Είπαμε, Ιταλοί είναι κι αυτοί, σιγά μην καταλαβαίνουν από ποδόσφαιρο. Θα έβαζα, μάλιστα, σε αυτή την κατηγορία και τους Γερμανούς, ειδικά μετά την δήλωση του Ούλι Χένες, αφεντικό της Μπάγερν, ότι «το να δίνει μια ομάδα 220 εκατ. ευρώ για έναν ποδοσφαιριστή είναι απόδειξη ότι μιλάμε για ένα αδύναμο κλαμπ».

Τι λες ρε Ούλι; Ποια αδυναμία; Αντιθέτως, το να δίνεις όσα τρελά -για τους Ευρωπαίους- ποσά σου ζητάει ο οποιοσδήποτε για τον οποιοδήποτε, είναι επίδειξη δύναμης. Και αυτό το λέμε εμείς, οι Ελληνες, που αν μη τι άλλο ξέρουμε από οικονομική πολιτική, από ορθή κρίση όσων διοικούν (ομάδα ή κράτος).

Εμείς, οι Ελληνες, που ξέρουμε τόσο καλά τη Γιουβέντους ώστε όταν κληρώνεται με την Μπαρτσελόνα να θεωρούμε ότι θα είναι... έκπληξη αν την αποκλείσουμε. Κι άσε τους Ιταλούς να το βλέπουν αλλιώς. «Είμαστε στην ελίτ της Ευρώπης» λέει ο Μαρότα. Καλά Μαρότα, έτσι να νομίζεις εσύ και όταν ξαναπάς τελικό και τον χάσεις, έλα να μας τα ξαναπείς αυτά. Στην ελίτ είσαι αν ξοδεύεις, όπως έλεγε και ο πρώην προπονητής. Τον οποίο θα παρακολουθούμε φέτος για να δούμε τι θα κάνει στο εστιατόριο των 100 ευρώ, τώρα που έχει 100 ευρώ στην τσέπη.


Σε εμάς, με Μπουφόν, Μπαρτσάλι, Μπονούτσι, Κιελίνι, Εβρά, Πίρλο, Πογκμπά, Βιντάλ, Μαρκίζιο, Τέβες στην 11άδα είχε λιγότερα, είχε 10 ευρώ στην τσέπη. Λογικό, αφού κανείς από αυτούς δεν κόστισε πολλά, σιγά μην είναι και παικταράς. Πότε ήξεραν οι Ιταλοί όμως, ή για να το θέσουμε πιο σωστά πότε ήξεραν στη Γιουβέντους των Ανιέλι για να μάθουν τώρα;

Λοιπόν, για να το κλείσουμε το άρθρο, δεν έχω ιδέα για το τι θα κάνει η Γιουβέντους φέτος. Δεν ξέρω αν θα πάρει μόνο το πρωτάθλημα, αν θα πάρει μόνο το κύπελλο, αν θα κάνει πάλι νταμπλ, αν θα πάρει επιτέλους το Champions League ή αν θα αποτύχει παταγωδώς σε όλα τα μέτωπα.

Οποιοδήποτε από αυτά τα σενάρια το θεωρώ πιθανό αλλά δυστυχώς δεν έχω μαντικές ικανότητες για να προβλέψω τι θα γίνει. Το μόνο που μπορώ να προβλέψω, είναι ότι στο τέλος της σεζόν θα την αγαπάω το ίδιο. Ή και περισσότερο ακόμη. Ειδικά αν έχει αποτύχει. Αλλά τι να ξέρω κι εγώ από Γιουβέντους...


6 σχόλια:

  1. Αρχικά ασχολείσαι πρώτα με την παρι η οποία έδωσε τα 222 εκατομμύρια ευρώ και συμφωνώ απόλυτα ότι είναι μικρή ομάδα. Θα μπορούσες όμως να πάρεις σαν παράδειγμα τη ρεαλ που ξοδεύει ασύστολα και πήρε δύο χρονιές διαδοχικά το CL. Όπως και να χει η γιουβε σίγουρα είναι μια ομάδα με βαριά φανέλα που ξέρει να διαχειρίζεται τα οικονομικά της και ξέρει να αγοράζει έξυπνα. Αλλά νομίζω πως για να επιβληθεί μια ομάδα στο διεθνές στερέωμα πρέπει εκτός από αποτελεσματικό ποδόσφαιρο να κάνει και ηχηρές μεταγραφές. Προς Θεού κάνεις δεν είπε να γίνει έρμαιο των ατζεντηδων.Αλλα έχουμε φτάσει μέσα Αυγούστου και δεν έχουμε πάρει έναν μέσο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να σου θυμίσω ότι η Ρεάλ φέτος δεν έχει κάνει ΚΑΜΙΑ μεταγραφή! Επίσης ξέρεις πολλούς μέσους... αεροδρομίου να κυκλοφορούν προς πώληση αυτή την στιγμή;

      Διαγραφή
    2. Βασικά η ρεαλ έχει ξοδέψει 45 εκατομμύρια ευρώ φέτος σε δύο μεταγραφές.Πήρε με 15 τον Ντάνι Θεμπάγιος απ' την Μπέτις και με 30 τον Τεό Ερνάντεζ απ' την Ατλέτικο.

      Διαγραφή
    3. Η ρεαλ τα περασμένα χρόνια έχει κάνει πολλές τέτοιες μεταγραφές να σου θυμίσω ότι οι ακριβότερες μεταγραφές συνήθως φέρουν την υπογραφή της ομάδας.
      Φέτος χάσαμε δύο παιχταράδες για ψίχουλα. Και κατά τη γνώμη μου δεν έχουν αντικατασταθεί. Όπως επίσης ο προπονητής ζήτησε 2 μέσους και δεν έχει έρθει κανείς.
      Κάνουμε κριτική γιατί αυτός είναι ο ρόλος μας σαν οπαδοί της ομάδος και σαφώς αυτήν την κρητική την κάνουμε σαν Έλληνες και όχι σαν Ιταλοί.

      Διαγραφή
  2. Εχω την εντυπωση πως το αρθρο εμπεριεχει μεγαλη δοση σαρκασμου ή ιδεα μου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το άρθρο-γνώμης είναι (φανερά) σαρκαστικό και με έντονη διάθεση κριτική προς όλους τους... καταστροφολόγους. Σωστά έχεις αυτή την εντύπωση. Forza Juve!

      Διαγραφή