Οι τρεις που έκαναν τη διαφορά και αυτός που είναι έτοιμος να φύγει αλλά ο Αλέγκρι δε θέλει να τον χάσει

Σε τέσσερα πρόσωπα στέκεται η Gazzetta dello Sport μετά τη νίκη της Γιουβέντους επί της Τορίνο.

Η εφημερίδα γενικά έκρινε με καλό βαθμό την εμφάνιση των μπιανκονέρι και επέλεξε τέσσερις ως τους καλύτερους.

Οι επιλογές της Gazzetta dello Sport είναι οι Φεντερίκο Μπερναρντέσκι, Αλεξ Σάντρο, Ντανιέλε Ρουγκάνι και Κουάντβο Ασαμόα, για τους οποίους έγραψε τα εξής...

Μπερναρντέσκι: Αφού ολοκλήρωσε τα... μαθήματα του, οι τραυματισμοί στην επίθεση του έδωσαν τον απαραίτητο χώρο για να δείξει ότι είναι για Γιούβε. Και ο Φεντερίκο ανταποκρίθηκε με σπουδαίο τρόπο. Στις τελευταίες 7 εμφανίσεις έχει συμμετοχή, με εκτέλεση ή ασίστ, σε 6 γκολ, είναι παντού στο γήπεδο, έχει βάλει κακία στο παιχνίδι του και είναι πλέον καθοριστικός με τις ενέργειες του. Βγήκε στο φινάλε λόγω τραυματισμού στο γόνατο.

Αλεξ Σάντρο: Δύσκολο να επιλέξεις τον καλύτερο ανάμεσα σε αυτόν και τον Μπερναρντέσκι. Επαιξε μπροστά στην επιθετική τριάδα σε ένα ρόλο α λα Μάντζουκιτς και το έκανε πολύ καλά. Αρχισε πολύ ωραία και ολοκλήρωσε τη φάση του γκολ, τιμωρώντας όπως και στον πρώτο γύρο την Τορίνο, αυτή τη φορά με το δεξί από κοντά. Σοβαρός ανασταλτικά και σωστός μπροστά. Εδωσε μια υπέροχη ευκαιρία στον Ντιμπάλα για το 2-0 αλλά ο Αργεντίνος σούταρε ψηλά. Η Γιουβέντους ξαναβρήκε τον Αλεξ Σάντρο.


Ρουγκάνι: Με εξαίρεση το πρώτο ημίχρονο κόντρα στη Σασουόλο, δεν έπαιζε βασικός από την ήττα στη Γένοβα κόντρα στη Σαμπντόρια και έπρεπε να αντικαταστήσει έναν Μπενάτια σε εκπληκτική φόρμα. Ξεκίνησε αμέσως αντιδρώντας σωστά στο ένας εναντίον δύο με τους Ομπι-Μπελότι. Στη συνέχεια ο Ρουγκάνι δεν επέτρεψε τίποτα στον Μπελότι, όντας καλός τόσο στις μάχες σώμα με σώμα όσο και στο διάβασμα των επιθέσεων της Τορίνο.

Ασαμόα: Για πρώτη φορά από την αρχή της σεζόν έπαιξε μαζί με τον Αλεξ Σάντρο, τον οποίο συνήθως αντικαθιστά στην αριστερή πλευρά. Ηταν ο πρώτος που πλησίασε στο γκολ, στην αμυντική φάση δεν επέτρεψε ουσιαστικά τίποτα στον Ιάγκο Φαλκέ. Ο Ασαμόα φαίνεται πάντα να είναι στο σημείο αναχώρησης αλλά καταλαβαίνουμε γιατί ο Αλέγκρι δεν θέλει ποτέ να τον χάσει.