Κάτι περισσότερο από μια νίκη

Κι εγένετο διπλό. Μετά από 15 χρόνια, η Γιουβέντους κατόρθωσε να κερδίσει στον ιταλικό νότο τη Νάπολι με σκορ 1-3 και να ανοίξει τη διαφορά από τη δεύτερη Ρόμα στους 3 βαθμούς.

Σε μια έδρα,  όπου οι Ρωμαίοι έφυγαν με το κεφάλι κατεβασμένο, εύκολα μάλιστα. Τα οφέλη είναι πολύ περισσότερα από τους 3 πόντους, που είναι σημαντικοί αν μη τι άλλο.

Αρχικά, η νίκη δίνει χρόνο και ευκαιρία στον προπονητή να ανασάνει. Μπορεί να μην εκφράστηκε δημόσια, αλλά η ατμόσφαιρα μετά και την ισοπαλία με την Ίντερ δεν ήταν ιδανική.

Σ’ αυτό βέβαια, έβαλε το χεράκι του και ο Μαρότα με τις μεταγραφικές γκάφες των τελευταίων ημερών. Έτσι, λοιπόν, σε περίπτωση ήττας ήταν ορατό το ενδεχόμενο να ταρακουνηθεί για πρώτη φορά η καρέκλα του Αλέγκρι.

Η νίκη όμως και με τον τρόπο, που ήρθε, τον ισχυροποιεί και του δίνει το χρόνο να μεταγγίσει τη φιλοσοφία του ολοκληρωτικά στην ομάδα, με την ευχή να στρώσει και να εκλείψουν τα κενά διαστήματα.

Δεύτερον, είναι μια νίκη, που κερδίζει τους παίκτες. Όλοι μας, λίγο ή πιο πολύ, πιστεύαμε ότι οι παίκτες έχουν χάσει την ψυχολογία του υπερέχοντος, του ανώτερου, που τους επέτρεπε να επιβάλλονται στα ντέρμπι και να τα κερδίζουν.

Ή τουλάχιστον να μην τα χάνουν. Το διπλό στο Σαν Πάολο μας αποστομώνει με τον καλύτερο τρόπο και δίνει πίσω στους παίκτες λίγη από την ψυχολογία, που ομολογουμένως, είχαν απολέσει. Τους ανεβάζει το ηθικό, τους δίνει την άνεση να αποφορτιστούν από τη συσσωρευμένη πίεση του αποτελέσματος και να ατενίσουν το δύσκολο πρόγραμμα με μεγαλύτερη όρεξη, αποφασιστικότητα και αισιοδοξία.

Τέλος, είναι μια νίκη, που εδραιώνει τον Πογκμπά και επαναφέρει τον Βιδάλ. Ο Γάλλος ετοιμάζεται να καθίσει στο θρόνο του Πίρλο και να πάρει την μπακέτα του Ιταλού μαέστρου στη μεσαία γραμμή της Γιούβε.

Ετοιμαζόμαστε, ευτυχώς για την ομάδα, για μια ομαλή διαδοχή και αλλαγή φρουράς. Που θα γίνει πρόδηλη με τη σταδιακή υποχώρηση του μεγάλου Ιταλού ποδοσφαιριστή στον πάγκο μελλοντικά. Το γκολ, που πετυχαίνει ο πρώην μέσος της Γιουνάιτεντ είναι χάρμα ιδέσθαι.

Εξίσου όμορφο είναι και το τέρμα του Βιδάλ, ο οποίος διαρκώς ανεβαίνει, βρίσκει πατήματα και ψυχολογία. Ο πανηγυρισμός του μετά την επίτευξη του τέρματος τα λέει όλα. Η Γιουβέντους έχει ανάγκη τον υπερπαίκτη Βιδάλ. Κι ο ίδιος ο Αρτούρο τον έχει ανάγκη.

Σήμερα έγινε ένα σημαντικό βήμα. Δεν κερδήθηκε τίποτα. Αν συνεχίσουν με την ίδια όρεξη, με το ίδιο κίνητρο και την ίδια πώρωση και ανάγκη να αποδείξουν πράγματα πρώτα στους εαυτούς τους και έπειτα στους επικριτές τους, έχω καλό προαίσθημα.

Φόρτσα!

ΥΓ: Χώραγαν πουθενά οι φημολογούμενοι μετεγγραφικοί στόχοι; Για μένα, όχι.