Η Μίλαν πήρε τον Τσέρτσι, η Ιντερ τον Σακίρι, η Νάπολι το Γκαμπιαντίνι. Η Ρόμα ψάχνει το μπαμ με Καβάνι, σύμφωνα με τα ιταλικά ΜΜΕ, αλλά η πρωταγωνίστρια είναι άλλη. Η Γιούβε. Και όχι για καλό λόγο.
Από τις αρχές Δεκέμβρη, ο βομβαρδισμός ονομάτων είναι κάτι παραπάνω από καταιγιστικός. Η ποικιλία μεγάλη. Από μέτριους (βλέπε Ρολάντο) σε παίκτες-ερωτηματικά (βλέπε Σνάιντερ), αλλά και σε ονόματα από πρώτο ράφι (Φαλκάο για το καλοκαίρι). Η ουσία όμως παραμένει η ίδια.
Οι κινήσεις, που λιβανίζονταν καιρό δεν καρποφόρησαν. Στόχοι «πέφτουν» με τη μορφή ντόμινο και εξαφανίζονται από το προσκήνιο. Υπερβολική φιλοδοξία; Αλαζονεία; Δε μπορώ να γνωρίζω το πως δρουν οι επικεφαλής των μετεγγραφικών, ούτε την περιρρέουσα ατμόσφαιρα στα γραφεία της Corso Galileo Ferraris.
Αυτό, που μοιάζει να είναι γνωστό σε όλους όσοι ασχολούνται με τα της Γιουβέντους καθημερινά, παρακολουθώντας το ρεπορτάζ και τα τεκταινόμενα, είναι η απουσία ορθολογισμού. Εν γένει.
Μπορεί να διατυμπανίζουν ότι στο στόχαστρο υπάρχει ένας κεντρικός αμυντικός κι ένας προωθημένος δημιουργός, αλλά οι κινήσεις μοιάζουν καιροσκοπικές και οι στόχοι γραμμένοι σε λίστα για το σούπερ μάρκετ.
Καλώς ή κακώς ο Αλέγκρι είναι ο προπονητής και μ’ αυτόν θα πορευτούμε. Άλλαξε, λοιπόν, το σύστημα σε τετράδα στην άμυνα και ζητάει την απόκτηση κεντρικού αμυντικού. Για ποιο λόγο; Υπάρχουν ήδη οι Κιελίνι, Μπονούτσι, Μπαρτζάλι, Ογκμπόνα, Κάσερες και υπό προϋποθέσεις ο καημένος ο Μαρόνε.
Δεν σας αρκούν 5 κεντρικοί αμυντικοί κι ένας εφεδρικός για 2 θέσεις, σινιόρε Αλέγκρι; Δευτερευόντως, είναι τόσο σίγουρος ο μίστερ ότι το περιβόητο 4-3-1-2 θα διατηρηθεί για όλη τη διάρκεια της θητείας του στη Fidanzata; Ή θα το αλλάξει το καλοκαίρι; Θα πάει στράφι μια σοβαρή επένδυση για να ικανοποιηθούν καπρίτσια της στιγμής; Τέλος, ως πότε θα βιάζεται η κοινή ποδοσφαιρική λογική;
Είναι παντελώς άστοχη η επιλογή του να χρησιμοποιεί το Βιντάλ στο ρόλο του δεκαριού. Αφενός, η προώθηση του παίκτη ψηλότερα δημιουργεί αμυντική ανισορροπία. Αφετέρου, υπάρχουν παίκτες με πιο ταιριαστά χαρακτηριστικά για τη θέση, όπως για παράδειγμα ο Μαρκίζιο.
Πηγαία εγείρονται ορισμένα ερωτήματα. Πρώτον, για ποιο λόγο να προστεθούν παίκτες σε θέσεις, όπου υπάρχει υπεροπλία και υπεραριθμία, όπως εκείνη του κεντρικού αμυντικού; Η Μεγάλη Κυρία πάσχει αλλού, χρόνια τώρα.
Δεύτερον, μήπως οι επιταγές του προπονητή δείχνουν έναν άνθρωπο σε πανικό; Τρικυμία εν κρανίω λόγω των πολλών τραυματισμών δε νοείται. Εκτός αν δεν εμπιστεύεσαι τους συνεργάτες σου. Κι εδώ κάτι υπάρχει, αποδεδειγμένα.
Τρίτον, η διοίκηση έχει κάνει προεργασία για τους στόχους της ομάδας; Σε σοβαρές ποδοσφαιρικές ομάδες οι παίκτες θα ήταν στο προπονητικό κέντρο από την 1η Γενάρη για προετοιμασία.
Τώρα βιώνουμε μια ανεξήγητη παλινδρόμηση ανάμεσα στην επιτυχία και την αποτυχία ολοκλήρωσης ενός deal. Τέταρτο και πιο σημαντικό· το ρόστερ έχει αξιολογηθεί; Κι αν έχει γίνει αξιολόγηση, πόσο εύκολο είναι να διαμορφωθεί εικόνα μεσούσης της περιόδου;
Πόσο εύκολο είναι επίσης να διαφοροποιηθεί, όταν υπάρχουν ανοικτά μέτωπα σε Καμπιονάτο, Κόπα Ιτάλια και Champions League; Είναι λειτουργικό το σχήμα με 2 πλειμέικερ; Γιατί πρέπει να πάρουμε σαν δεδομένο ότι ο Πίρλο δεν κουνιέται από την 11άδα για πολλούς και διάφορους λόγους. Γι’ αυτά κι άλλα πολλά, απορεί δικαιολογημένα ο καθένας μας.
Κλείνοντας, προσωπικά πιστεύω πώς η συγκεκριμένη μετεγγραφική περίοδος οφείλει να μείνει στείρα. Δεν είναι εποχές για ανοίγματα. Ακόμη και το μικρότερο ποσό μετράει σ' ένα περιβάλλον τοξικό οικονομικά.
Σε περίπτωση, που στραβώσει η σεζόν και απομακρυνθεί ο τεχνικός της Γιούβε, θα ’ναι ωραίο, αλλά και ορθό να φύγουν μαζί του και παίκτες, οι οποίοι αποκτήθηκαν μόλις 6 μήνες πριν; Δεν το πιστεύω και θα φανεί πολύ περίεργο να δράσει με τόσο «ελληνική» νοοτροπία η διοίκηση. Δεν μας έχει συνηθίσει κιόλας. Τα υπόλοιπα εν καιρώ.
Φόρτσα και καλή αρχή στη νέα μας προσπάθεια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου