18 Φεβ 2016

Δέκα μεγάλες μεταγραφικές αποτυχίες της Γιουβέντους

Όσο μεγάλη και αν είναι μια ομάδα, πάντοτε ανά καιρούς θα υπάρχουν μονάδες που έρχονται και για διάφορους λόγους δεν αποδίδουν. Άλλοτε λόγω συγκυριών, άλλοτε λόγω έλλειψης ικανοτήτων, άλλοτε λόγω χαρακτήρα και διαφορετικής ιδιοσυγκρασίας.

Αφιέρωμα | Γιουβέντους

Ας κάνουμε μια βόλτα στο κοντινό παρελθόν και ας θυμηθούμε περιπτώσεις παικτών που φόρεσαν τα ασπρόμαυρα, πέρασαν αλλά δεν «άγγιξαν» για τους λόγους του ο καθένας.

Αρμάντ Τραορέ
O γάλλος (αν και αγωνίζεται με την εθνική της Σενεγάλης) αποκτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2010 για να ενισχύσει τα ιδιαιτέρως αδύναμα αμυντικά άκρα της Γιουβέντους. Ο Ντελ Νέρι είχε στη διάθεση του τους λίγους Γκρόσο, Γκιγκέρα, Μότα και Ντε Τσέλιε και έτσι η διοίκηση αποφάσισε να δανειστεί τον Τραορέ, ο οποίος είχε παροπλιστεί στην Άρσεναλ.

Ατυχέστατη κίνηση όπως αποδείχτηκε, καθώς ο γάλλος τραυματίστηκε νωρίς, άργησε να ενσωματωθεί και όταν ενσωματώθηκε έκανε τον ημιπαλαίμαχο Γκρόσο να φαντάζει Ζαμπρότα. Βέβαια, κάποιες δηλώσεις στις οποίες προέβη λίγο καιρό μετά τη φυγή του ο 21χρονος τότε Τραορε, τον δικαιολογούν... σε κάποιο βαθμό τουλάχιστον.

«Ο κόσμος από έξω δε ξέρει τι συμβαίνει. Έχασα τον πατέρα μου από καρκίνο εκείνη την περίοδο. Μιλούσαμε κάθε μέρα στο τηλέφωνο. Τον είδα να μη μπορεί να μιλήσει ή να σηκωθεί από κρεβάτι. Έπρεπε να τον σηκώνω στη μέση της νύχτας. Όταν βιώνεις κάτι τέτοιο και μετά το σκέφτεσαι, σπάει η καρδιά σου. Μετά το θάνατο του, προσπάθούσα να επανέλθω στο ρόστερ της Γιουβέντους και οι εφημερίδες έλεγαν “Ακόμα να παίξει ο Τραορέ. Είναι ακόμη τραυματίας”. Είχα πολλούς, πολλούς, πολλούς τραυματισμούς. Η γυναίκα μου ήταν έγκυος. Ήταν μια τρελή και επίπονη χρονιά για μένα».

Πού είναι τώρα: Από το καλοκαίρι του 2011 αγωνίζεται στην ΚΠΡ και έχει γεμάτες χρονιές, καθώς φαίνεται ότι έχει βρει το επίπεδο του και το ποδοσφαιρικό του σπίτι.

Τιάγκο Μέντες
Είναι κάποιες φορές που ορισμένοι ποδοσφαιριστές, ενώ έχουν την ποιότητα, δεν ταιριάζουν σε συγκεκριμένες ομάδες είτε για αγωνιστικούς είτε για εξωαγωνιστικούς λόγους. Ένας από αυτούς είναι ο Τιάγκο.

Ήρθε το 2007 από τη Λυών σε μια Γιουβέντους που είχε μόλις ανέβει από τη Serie B και ήθελε να δηλώσει το ηχηρό της παρόν ξανά. Παρα το γεγονός ότι ο στόχος της χρονιάς - επιστροφή στο Champions League- επιτεύχθηκε, ο Πορτογάλος είχε μια καταστροφική πρώτη χρονιά, με εμφανίσεις κάτω του μετρίου, που στιγματίζοταν έντονα από τον Τύπο.

Το καλοκαίρι του 2008 η Γιουβέντους δέχεται πρόταση δανεισμού από την Έβερτον και όλο χαρά την αποδέχεται. Ο πορτογάλος αρνείται πεισματικά να μετακομίσει στο νησί και από τότε όλα πήγαν κατά διαόλου. Χαρακτηριστικό είναι το συμβάν, που ο Τιάγκο σε μια επίσκεψη του στα γραφεία της ομάδας κλείδωσε (!) σε ένα δωμάτιο τον τότε πρόεδρο της ομάδας, Κόμπολι Τζίλι, ο οποίος τυχαία «ελευθερώθηκε» μια ώρα αργότερα από τον Ντελ Πιέρο.

Από εκεί και πέρα, ο Τιάγκο ποτέ δε βρέθηκε στις πρώτες προτιμήσεις των προπονητών της Κυρίας, αναδείχθηκαν νέοι παίκτες (Μαρκίζιο), ήρθαν άλλοι (Ντιέγκο, Μέλο) και ο παίκτης αποχώρησε τον Ιανουάριο του 2010.

Πού είναι τώρα: Στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Ο πορτογάλος ταίριαξε με τους ροχιμπλάνκος και εδώ και αρκετά χρόνια ειναι βασικό στέλεχος των αναγεννημένων Μαδριλένων, που κατέκτησαν πρωτάθλημα το 2014 και έφτασαν στον τελικό του Champions League την ίδια χρονιά.

Χουάν Εσνάιντερ
O Αργεντίνος επιθετικός ήρθε στη Γιουβέντους τον Ιανουάριο του 1999 σε μια πολύ άσχημη χρονική συγκυρία για τη Γιουβέντους του Αντσελότι. Η ομάδα είχε χάσει το Νοέμβριο τον Ντελ Πιέρο με σοβαρό τραυματισμό για το υπόλοιπο της σεζόν και προσπαθούσε να ξαναβρεί το ρυθμό της στο πρωτάθλημα, όπου παρέπαιε.

Ο Εσνάιντερ, ο οποίος προερχόταν από δύο πολύ καλές χρονιές σε Ατλέτικο Μαδρίτης και Εσπανιόλ αντίστοιχα, δεν ταίριαξε όμως με την δυσλειτουργική τότε Γιουβέντους, αποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων, δε σκόραρε ποτέ στο πρωτάθλημα και αποχώρησε το Δεκέμβριο του 2000. Από εκεί και πέρα η καριέρα του 27χρονου τότε Εσνάιντερ πήρε την κατιούσα και αποσύρθηκε από την ενεργό δράση το 2005.

Πού είναι τώρα: Ασχολείται με την προπονητική και δραστηριοποιείται στην Ισπανία, με τελευταίο του γνωστό σταθμό την Κόρδοβα.

Τζορτζ Αντράντε
O Πορτογαλος στόπερ αποκτήθηκε το 2007 από τη Λα Κορούνια έναντι 10 εκατ. ευρώ, προκειμένου να συνεισφέρει στην επάνοδο της Γιουβέντους στη Serie Α. Υπήρξε βασικό στέλεχος της Πορτογαλίας του 2004, όπου έφτασε μέχρι τον τελικό του Εuro.

Το Σεπτέμβριο του 2007 απέναντι στη Ρόμα καταστρέφει το γόνατο του και χάνει όλη τη σεζόν 07-08. Τον Ιούλιο του 2008 και τα κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της ομάδας, ο παίκτης παρά τις αποθεραπείες παθαίνει τον ίδιο τραυματισμό στο ίδιο γόνατο και χάνει όλη τη σεζόν 2008-09!

Αμέσως, η Γιουβέντους σταματάει τη μισθοδοσία στον παίκτη, παίρνει πίσω ένα μέρος των χρημάτων που είχε δαπανήσει για αυτόν ως αποζημίωση, έως ότου φτάσει ο Απρίλιος του 2009, όπου και η συνεργασία των δύο πλευρών να λυθεί κοινή συναινέσει. Περιττό να σας πω, ότι ο παίκτης δεν ξανάπαιξε ποδόσφαιρο και αποσύρθηκε μόλις στα 31 του χρόνια.

Πού είναι τώρα: Βοηθός προπονητή στη Segunda Liga της Πορτογαλίας.

Κριστιάν Πόουλσεν
O δανός μέσος ήταν από τους παίκτες που από την πρώτη ως την τελευταία μέρα του στη Γιουβέντους κουβαλούσε την ταμπέλα του «λίγου». Αγωνίστηκε δύο χρονιές στο Τορίνο, από το 2008 ως το 2010 και σε κανένα σημείο της πορείας του δεν κατάφερε να πείσει τον κόσμο ότι έχει τα φόντα να αντέξει το βάρος της φανέλας.

Σκληρός παίκτης που τρέχει για την ομάδα αλλά δεν κάνει για πρωταθλητισμό, ο Πόουλσεν τις περισσότερες φορές που άγγιζε τη μπάλα, προκαλούσε μουρμούρα στην εξέδρα.

Φόρεσε πάντως στην καριέρα του μεγάλες φανέλες, όπως αυτήν της Λίβερπουλ και του Άγιαξ και κατέκτησε μάλιστα και το Europa League με τη Σεβίλλη το 2007. Έμεινε στην ιστορία για την υπέρτατη χλέπα που έφαγε από τον Τότι στο Euro 2004.

Πού είναι τώρα: Στα 35 του πλέον, ο Πόουλσεν δεν έχει φέτος ομάδα και το ποδοσφαιρικό του τέλος δείχνει να πλησιάζει. Επέστρεψε πάντως στην αγαπημένη του Κοπεγχάγη για τη χρονιά 2014-15 που ήταν και ομάδα που τον ανέδειξε.

Σάντεϊ Ολίσε
Μεγάλη χαρά είχα πάρει το καλοκαίρι του 1999,όταν έμαθα ότι ο Ολίσε πλέον θα φοράει τα ασπρόμαυρα. Ο εν λόγω παίκτης ήταν προσωπικό πουλέν μου, κυρίως λόγω των εκπληκτικών εμφανίσεων που είχε πραγματοποιήσει στο Μουντιάλ της Γαλλίας το 1998 με τη φανέλα της Νιγηρίας.

Θεώρησα ότι το κέντρο της ομάδας ισχυροποιήθηκε με ένα αφρικάνικο πολύεργαλείο με θανατηφόρο πόδι. Λογάριαζα χωρίς τον ξενοδόχο όμως, καθώς ο Ολίσε ποτέ δεν κατάφερε να εγκλιματιστεί και τη χρονιά που ήταν στο Τορίνο ζούσε στη σκιά του Ζιντάν, του Ντάβιντς, του Κόντε και των υπολοίπων.

Από την προετοιμασία κιόλας, ο νιγηριανός αποκάλυψε χρόνια μετά, ότι ο Αντσελότι του είχε πει ότι δεν τον υπολογίζει. Τον Δεκέμβριο ο 25χρονος τότε νιγηριανός ζητάει μεταγραφή, την οποία όμως ο τεχνικός διευθυντής μας Λουτσιάνο Μότζι για κάποιο λόγο αρνείται. Εν τέλει θα αποχωρήσει ως αποτυχημένη κίνηση το καλοκαίρι για την Ντόρτμουντ.

Από αγωνιστικής άποψης ο Ολίσε μπορεί να βγήκε ζημιωμένος, αλλά όπως δήλωσε ο ίδιος η εμπειρία του στο Τορίνο τον έκανε πιο ώριμο και πιο επαγγελματία. Επίσης αποκόμισε πολλά, καθώς καθημερινά προπονούνταν με παίκτες-σύμβολα όπως ο Ντελ Πιέρο, ο Ζιντάν και ο Ντάβιντς.

Πού είναι τώρα:
Αφού σταμάτησε τη μπάλα στα 32,ασχολήθηκε με την προπονητική και σήμερα έχει την τιμή να ειναι ο ομοσπονδιακός προπονητής της εθνικής Νιγηρίας.

Μάρκο Μότα
Ειλικρινά και χωρίς κάποια προσωπική εμπάθεια προς τον παίκτη, ο Μότα είναι από τους χειρότερους ποδοσφαιριστές που έχουν φορέσει τη φανέλα της Γιουβέντους. Τόσα λάθη μαζεμένα, όσο έκανε ο Μότα τη σεζόν 2010-2011είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να ξανακάνει ποτέ ιταλός αμυντικός.

Ήρθε ως δανεικός από την Ουντινέζε το 2009,αγοράστηκε έναντι 3,75 εκατ. ευρώ το καλοκαίρι του 2010 υπογράφοντας πενταετές συμβόλαιο παρακαλώ! Μας ταλαιπώρησε αφάνταστα για δυο χρόνια με άξιο συμπαραστάτη τον Τσέχο Γκριγκέρα αλλά από τον ερχομό του Κόντε και μετά παροπλίστηκε και έγινε ρεζέρβα.

Μετά από τρία αγωνιώδη καλοκαίρια και ισάριθμούς δανεισμούς του σε Κατάνια, Μπολόνια και Τζένοα, ο παίκτης εν τέλει έμεινε ελεύθερος το καλοκαίρι του 2015. Έξι μήνες μετά πήγε στην Τσάμπιονσιπ και τη Γουότφορντ, η οποία όμως μετά τον προβιβασμό της στην Πρέμιερ Λιγκ τον άφησε ελεύθερο.

Πού είναι τώρα: Σήμερα ο 29χρονος Μότα ψάχνει ομάδα και λογικά κάπου θα κλείσει την προσεχή μεταγραφική περίοδο. Κάτι ακούστηκε για Παναθηναϊκό. Φίλοι Παναθηναϊκοί, έχετε κάθε λόγο να αγχώνεστε...

Τζορτζ Μαρτίνες
Στις 28 Ιουνίου του 2010 παρέα με το Λεονάρντο Μπονούτσι, πέρασε από ιατρικά τεστ και ο Ουρουγουανός χαφ Χόρχε «Μαλάκα» Μαρτίνεζ. Και αν ο πρώτος γράφει ιστορία τώρα πέντε χρόνια με τη φανέλα της Κυρίας, ο δεύτερος ακολούθησε την ακριβώς αντίθετη πορεία.

Ο 27χρονος τότε παίκτης προερχόταν από μια πολύ καλή τριετία στην Κατάνια, η οποία την προηγούμενη σεζόν είχε καταφέρει να κερδίσει τις Γιουβέντους, Μίλαν, Ίντερ καθώς και τη μισητή γειτόνισσα Παλέρμο.

Η ομάδα επένδυσε 12 εκατ. ευρώ σε ένα στοίχημα και έχασε. Τραυματισμός στο ντεμπούτο του στο Μπάρι με ήττα, τραυματισμός στην επάνοδο του με τη Μίλαν, τέσσερις μήνες έξω και από εκεί και μετά ο παίκτης ξεχάστηκε.

Κανείς δεν πίστεψε ότι ο παίκτης μπορεί να συνέλθει και να προσφέρει και έτσι ξεκίνησαν οι δανεισμοί. Τσεζένα, Κλουζ και Νοβάρα τους έδωσαν ευκαιρία να ξαναπαίξει ποδόσφαιρο, χωρίς ωστόσο ο Ουρουγουανός να καταφέρει να επανέλθει έστω σε ανεκτό επίπεδο.

Πού είναι τώρα: Ο αθεόφοβος δεν το βάζει κάτω, συνεχίζει να ταλαιπωρεί ομάδες. Στα 32 του, βρίσκεται στην Ουρουγουάη και τη Juventud De La Piedras και φέτος εχει στα πόδια μόλις 44 αγωνιστικά λεπτά!

Ρούμπεν Ολιβέιρα
Το 2003 o Mαρτσελο Λίπι δίνει το «ok» προκειμένου να αποκτηθεί από την Ντανούβιο, ο 20χρονος χαφ Ολιβέρα που εντυπωσίαζε στη Νότια Αμερική. Επρόκειτο για ένα ρίσκο με ένα ταλέντο που ποτέ δεν «άνθισε» στα ευρωπαϊκά γηπεδα.

Σε δύο χρονιές στη Γιουβέντους πραγματοποίησε 22 εμφανίσεις και πέτυχε 4 γκολ, αλλά από τον πρώτο κιόλας καιρό ήταν ξεκάθαρο ότι ο μικρός δεν θα την άντεχε τη φανέλα.

Είχε ταλέντο στα πόδια αλλά ήταν για μικρότερο «μαγαζί». Έπειτα από δανεισμούς σε αρκετές ομάδες, ο Ολιβέρα κέρδισε τριετές συμβόλαιο με τη Λέτσε το 2010 και μετέπειτα αγωνίστηκε και στη Φιορεντίνα.

Πού είναι τώρα:
Στα 32 του σήμερα αγωνίζεται στη Serie B και Λατίνα Κάλτσιο.

Αμαουρί
Τον άφησα για το τέλος, καθώς γνωρίζω ότι πρόκειται από τους πρώην παίκτες μας που πολλοί Γιουβεντίνοι αγαπούν να... μισούν. Τη σεζόν 2007-08 ο Βραζιλιάνος πραγματοποιεί καταπληκτικές εμφανίσεις με την Παλέρμο και σκοράρει 15 φορές.

Το καλοκαίρι που ακολούθησε η διοίκηση της Γιουβέντους επενδύει πάνω του 22,8 εκατ. ευρώ και από εκεί και πέρα ξεκίνησε μια αλλοπρόσαλλη τριετία για τον ίδιο και τη Γιουβέντους.

Παρά το σχετικά καλό του ξεκίνημα την πρώτη σεζόν, όπου και σκόραρε συνολικά 14 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις, η συνέχεια μάλλον ως καταραμένη μπορεί να χαρακτηριστεί. Όσο περνούσε ο καιρός από το καλοκαίρι του 2009 μετά, ο Αμάουρι ήταν αδύνατο να βρει δίχτυα και συχνά πυκνά το όνομά του κοσμούσε το ιατρικό δελτίο της ομάδας.

Σε 30 συμμετοχές σκοράρει μόλις πέντε γκολ και η κριτική προς το πρόσωπό του γιγαντώνεται, σε μια γενικότερα καταστροφική χρονιά, όπου η ομάδα τερμάτισε έβδομη και είχε γενικότερα αμέτρητους τραυματισμούς. Ήταν σαφές ότι ο παίκτης είχε καταστραφεί ψυχολογικά και δεν επρόκειτο να συνέλθει ποτέ.

Την τελευταία του σεζόν στην ομάδα μετά από 9 συμμετοχές και κανένα γκολ δόθηκε δανεικός στην Πάρμα τον Ιανουάριο του 2011 και από τότε δεν τον ξαναείδαμε στα ασπρόμαυρα.

Πού είναι τώρα:
Παγκίτης στην φετινή Τορίνο.

12 σχόλια:

  1. Πολύ καλό αφιέρωμα αλλά ξέχασες τον μεγάλο Felipe Melo. Αξεπέραστος. Τύφλα να έχει ο Davids.

    Δημήτρης Λάρισα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΜΠΡΑΒΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έχουμε περάσει άπειρα παλτα...
    Ειδικά με Secco. Κ ακόμη φερνουμε τέτοιους που κ που, το κακό είναι ότι δεν μπορούμε να τους ξεφορτωθουμε, πχ, οι Melo, Diego, Amauri κόστισαν από 25 εκατομμύρια, ενώ στρατιες από Tiago, Krasic, Martinez, Hernanes, Andrade κτλπ από κάνα 15αρι μύρια κ τους περισσότερους από αυτούς δεν καταφέραμε να τους πουλήσουμε για να πάρουμε τα λεφτά μας πίσω, ούτε καν να γλυτωσουν μισθούς εκατομμυρίων που τους δίναμε μέχρι την λήξη των συμβολαίων τους, αυτό έγινε κ με απειρους φτάνουν ή δωρεάν τύπους Kovac, Toni, Iaquinta Grosso, Mota κτλπ Εγκληματικα λαθοι έγιναν κ στην διαχείριση νέων με τα συμβόλαια δανεισμού με δικαίωμα αγοράς, πχ τον Giovinco τον δανεισαμε με δικαίωμα αγοράς του μέσου συμβολαίου του κ αφού έβγαλε ματιά στην Parma κ αγόρασαν το μισό του συμβόλαιο για ψιχουλα, μετά απαιτουσαν από εμάς τα 10πλασια για να τον πάρουμε πίσω. παρόμοια φάση τώρα με Berardi. Φανταστείτε που θα είμαστε εάν δεν είχαμε ερασιτέχνες στην διοίκηση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φιλε CHris αν είχαμε ερασιτέχνες στην δοίκηση όπως λες δεν θα περνάμε 4 πρωτάθληματα 1 κύπελλο και ένα τελικό CL μέχρι στιγμής, και δεν θα είχαμε τόσες επιτυχημένες μεταγραφές και δεν θα είχαμε και την οκονομικοί δύναμη τώρα, μην τα ισοπεδώνεις όλα και μην είσαι αχάριστος, και να σου θυμίσω ότι από το 2010 -11 άλλαξε η διοίκηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Παλτα ουκ ολιγα εχουν περασει απο την ομαδα μας.Οφειλω να ομολογησω ομως οτι τα τελευταια 4 με 5 χρονια εχει μειωθει πολυ αυτο.Για τον Τιαγκο εχω μονο μια ενσταση γιατι οταν ηρθε δεν ειμασταν και τοσο στα καλα μας και για αυτο το λογο νομιζω πως δεν επιασε.Απο τις φετινες παντως το Λεμινα δεν θα ηθελα να τον κρατησει τον Κεντιρα θα ηταν καλυτερα για εμενα να ειναι ως μια πολυ καλη αλλαγη και οχι για βασικος.Και για αυτον που δεν περιμενα να ειναι τοσο τεμπελης τελικα ηταν ο Κρασιτς,οταν ειχε ερθει ειχε κανει μερικα καλα παιχνιδια αλλα τελικα ηταν μια φουσκα που εσκασε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Alen Boksic,Diego,Boumsong,F.Melo και Iaquinda άξιζαν να μπούν στο ωραίο άρθρο σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φυσικά και θα μπορούσαν να μπουν. Απλά στο αφιέρωμα αναφέρονται 10 περιπτώσεις. Και τα ονόματα που προτείνεις, έχουν θέση. Forza Juve!

      Διαγραφή
  7. Πολυ καλο αφιέρωμα ,ξάχασες τον Μόντι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πολύ καλό άρθρο... ε ρε τι πέρασε... ο Παραμάτι μου ήρθε τώρα... προς υπεράσπιση της ομάδας πάντως, είναι σημαντικό και το momentum... έχουμε πάρει πρωτάθλημα με Γιάρνι και Φούζι το 95, από την ανάποδη οπτική πάντως νομίζω έχει θέσει κι ο Henry, όχι γιατί ήρθε, αλλά γιατί έφυγε... FinoAllaFineForzaJuventus

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Α ναι ξέχασα και τον Krasic δε δίνω ποτέ τη μπάλα, που θα θύμιζε Nedved... και εν τέλει ούτε μια ξανθιά τρίχα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή