Αρθρογραφία | Γιουβέντους
Ακόμη μία αγωνιστική που φέρνει τους μπιανκονέρι πιο κοντά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, άσχετα από το τι θα γίνει στο βραδινό ματς της Κυριακής.
Υπάρχουν δύο όψεις στη νίκη επί της Εμπολι. Δυο όψεις που στο τέλος συναντιούνται…
Ο καθένας παίρνει όποια πραγματικότητα θέλει και προχωράει. Η μία λέει πως η Γιούβε του Αλέγκρι θα παίζει όσο χρειάζεται για να παίρνει τα αποτελέσματα και τα τρόπαια και η άλλη λέει πως το φετινό πρωτάθλημα είναι από τα πιο εύκολα των τελευταίων ετών.
Πώς γίνεται να παίζει η Γιούβε όσο πρέπει και να κατακτά εύκολα ένα σκουντέτο;
Είναι τόσο μεγάλη η διαφορά από τους άλλους, που δείχνει πολύ βατό όλο αυτό το σκηνικό. Και δεν είναι η διαφορά μόνο αγωνιστική αλλά υπάρχει διαφορά στη νοοτροπία. Μια νοοτροπία που χτίζεται ακόμη και σε ένα Γιούβε-Εμπολι.
Οι παίκτες της Γιουβέντους είναι ποτισμένοι με τις νίκες, με τις κατακτήσεις, με τα τρόπαια. Αυτό είναι το μεγαλύτερο… παράσημο μιας ομάδας που δουλεύτηκε και χτίστηκε ξανά στην εποχή του Κόντε και συνεχίζεται στα χρόνια του Αλέγκρι.
Ο Μαξ έχει φτιάξει μια τεχνοκρατική ομάδα που βλέπει τι θέλει και έτσι πράττει. Αυτή η προσφορά του Ιταλού προπονητή, όσο και αν δεν αρέσει καθώς είναι εις βάρος του θεάματος, θα μπορέσει να δώσει και τα επόμενα τρόπαια, όταν εκείνος φύγει.
Όπως ο Κόντε άφησε τη σφραγίδα του και η ομάδα συνέχισε να παίρνει πρωταθλήματα, έτσι θα γίνει και με τον Αλέγκρι. Κι αν νομίζουμε πως όλα αυτά είναι απλά και καθημερινά, ας ρωτήσουμε τη Νάπολι που προσπαθεί χρόνια να φτιάξει μια συνταγή πρωταθλήματος, τη Ρόμα που πασχίζει και πάντα κυνηγάει, την Ιντερ που περιμένει κάνα… σκάνδαλο για να πανηγυρίσει ή τη Μίλαν που έχει ξεχάσει πως είναι να παίζει στην Ευρώπη. Πόσω μάλλον να κατακτά πρωτάθλημα.
Το ιδανικό θα ήταν να είχε η Γιουβέντους και τα δύο: και τίτλους και θέαμα. Ε, ας γυρίζουμε δύο δεκαετίες πίσω και να έχουμε τον Μαρτσέλο Λίπι στον πάγκο της ομάδας…
Με αυτούς τους παίχτες και με χωρίς αντιπάλους, θα υπήρχε κάποιος προπονητής από αυτούς που είναι στη Serie A, που θα κοουτσάριζε τη Γιούβε και θα έχανε το πρωτάθλημα;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι εύκολο να το λέμε αλλά δεν είναι σίγουρο που θα γινόταν. Forza Juve!
ΔιαγραφήΤο φετινό πρωτάθλημα το κέρδισε ο Ιγκουαίν! Είναι τυχερός ο Αλέγκρι που ήρά γκολ..θε, αν και έδειξε πως δεν τον καλοήθελε.. Ακόμα με τον Μαντζούκιτς θα αγωνιζόταν να σκοράρουμε και θα είχαμε τα μισ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟύτε με τον Λιπι είμασταν ομάδα με πολύ θέαμα.. Δεν είναι στο DNA της ομάδας αυτή λέξη .. Έχουμε αλλα πράγματα όπως ότι δεν δεχόμαστε goal ούτε με αίτηση κάτι που είναι πολυ ποιο σημαντικό από το θεαματικό ποδόσφαιρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν τα θυμάσαι και πολύ καλά… Εξι γκολ εκτός στη Μίλαν, εννιά γκολ στο σύνολο σε σούπερ καπ Ευρώπης με την Παρί, έξι γκολ στα εγκαίνια του νέου γηπέδου του Αγιαξ, έξι γκολ σε Ντόρτμουντ (τρία εντός, τρία εκτός σε νοκ άπουτ στο Champions League) είναι μερικά από τα αποτελέσματα που έρχονται στο μυαλό.
ΔιαγραφήΆλλο το DNA και άλλο τι έκανε στην πρώτη του θητεία ο Μαρτσέλο Λίπι.
Ας σταματήσουμε την γκρίνια δεν ωφελεί σε τίποτε!Παίζαμε καλά με Λίπι ΓΚΡΙΝΙΆΖΑΜΕ δεν παίζουμε καλό ποδόσφαιρο με Αλέγκρι αλλά παίρνουμε κούπες πάλι ΓΚΡΙΝΙΑΖΟΥΜΕ!!ΕΛΕΟΣ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοια γκρίνια; Πού βλέπεις γκρίνια στο άρθρο;
ΔιαγραφήΣημασία έχει η κατάκτηση των τροπαίων,με θέαμα ή χωρίς δεν έχει μεγάλη σημασία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα πάντως μ ενδιαφερει πιο πολυ το θεαμα. Τι να τα κάνω τα πρωταθληματα σα θεατής; Εγω τα παιρνω; Το ``θεατής`` από το ρχαιοεηνικό ``θεάομαι - ωμα``σημαίνει βλέπω θέαμα .. καιι,όχι κάθομαι στις καρέκλες που γηπέδου ή τηε καφετέρειας ή ακόμα στην πολυθρόνα του σπιτιού και νμένω απλά οκανοποιημένος με το που παίρνω το πρωτάθλημα.. Σα ψυχρό θεατή δε μου λέει τίποτα αυτό.. , αφού δε μου προσφέρει τίποτα
ΑπάντησηΔιαγραφήεγω ειμαι οπαδος της γιουβεντους και θελω απλα να τα σηκωνει ολα εστω και με (μισο) -0..οποιος θελει τρομερο θεαμα ας δει nba..δλδ ειναι ευκολο να ριχνεις 4και5 σε καθε αγωνα?φερτε οπιον προπονητη θελετε να δουμε σε ποσα ματσ 8α βαζει 3και4..
ΑπάντησηΔιαγραφή