Ένας σοβαρός λόγος που με χάλασε που πούλησαν τον Βιντάλ

Δύο λόγοι με έκαναν να στεναχωρηθώ με την πώληση του Αρτούρο Βιντάλ. Ο πρώτος είναι προσωπικός. Ο δεύτερος κάτι δείχνει για την ομάδα.

Γράφει αποκλειστικά για τη Famiglia Bianconera ο blogger Don Vito

Εχουμε και λέμε. Δεν νομίζω πως υπάρχει Γιουβεντίνος που δε θεωρούσε τον Χιλιανό άσσο ένα πολύτιμο σκληροτράχηλο μηχανάκι στο χώρο του κέντρου της Γιούβε μας. Επίσης πολλοί από όλους εμάς που θεωρούν τον Βιντάλ ό,τι είπαμε παραπάνω, τον γουστάραμε ως ποδοσφαιριστή.

Αυτή η ωραία αλητεία, με την σφραγίδα Λατινοαμερικάνου, που έβγαζε μέσα στο γήπεδο είναι κάτι που σε έλκυε ισάξια με το ποδοσφαιρικό του ταλέντο. Ιδιόρρυθμος χαρακτήρας που ακροβατούσε μεταξύ τρέλας και λογικής, σε κέρδιζε με μια κίνηση. Με μια γκριμάτσα.

Τα τέσσερα χρόνια που έμεινε στον σύλλογο πρόσφερε πολλά και πήρε πολλά. Πρόσφερε πολλά και στην κερκίδα. Ήξερε καλά να πωρώνει το γήπεδο. Μια κίνησή του αρκούσε να ξεσηκώσει το Juventus Stadium και να γίνει κολαστήριο για τον αντίπαλο.

Αυτά μπορεί να θεωρηθούν υποκειμενικά και μην τα ενστερνίζονται όλοι. Αφήνουμε το οπαδικό συναίσθημα και πάμε σε καθαρά ποδοσφαιρικές σκέψεις. Ο Βιντάλ έφυγε από την Κυρία στα 28 του. Είχε δηλαδή 3-4 καλά χρόνια μπροστά του. Μπορεί και περισσότερα, αλλά 3-4 σίγουρα.

Φόρεσε τη φανέλα της Γιούβε 171 φορές και πέτυχε 48 γκολ. Καλή συγκομιδή, δεν μιλάμε για σέντερ φορ εξάλλου. Οσο για τις συμμετοχές του, όλες του οι χρονιές ήταν γεμάτες. Χωρίς να είναι από τους παίκτες που ταλαιπωρούνται από τραυματισμούς, παρά το μαχητικό και σκληρό παιχνίδι του, ήταν πολύτιμος και κομβικής σημασίας.

Η διοίκηση επέλεξε να πει «ναι» στην πρόταση της Μπάγερν Μονάχου. Μια σημαντική λεπτομέρεια είναι πως νωρίτερα είχαν φύγει Τέβες και Πίρλο. Πάνω στον Βιντάλ μπορούσε να στηθεί η νέα Γιούβε. Καλοί Πογκμπά και Μαρκίσιο, αλλά ο Αρτούρο έδινε κάτι παραπάνω από τους συμπαίκτες του. Και είναι και ηγετική φυσιογνωμία.

Ο Βιντάλ, σύμφωνα με τον Μπέπε Μαρότα, ζήτησε ο ίδιος να φύγει. Αυτό επιτρέψτε μου να πω πως μπορεί να είναι ένας… ένας έντιμος συμβιβασμός μεταξύ των δύο πλευρών (Γιούβε και Βιντάλ). Με τη δήλωση αυτή, ο τεχνικός μας διευθυντής έβγαζε όλη την ευθύνη από την διοίκηση. Ολοι λέμε πως παίκτης που επιθυμεί να φύγει, να το κάνει γιατί δε λέει να μείνει ενώ δεν θέλει.

Παρόλα αυτά, ο Χιλιανός στον χαιρετισμό του δήλωσε για πάντα Γιουβεντίνος και παθιασμένος με την ομάδα. Μας ευχήθηκε να έχουμε όλη την τύχη του κόσμου και δε θα μας ξεχάσει ποτέ. Να είναι καλά, αλλά δεν μας εξήγησε ποτέ γιατί ζήτησε να φύγει.

Μήπως δεν ζήτησε; Μήπως ζήτησε επειδή δεν του άρεσε κάτι; Μήπως έβλεπε ή ένιωθε πως κλείνει ένας κύκλος και τότε αναζήτησε κάτι νέο; Είπαμε, γούσταρε και δέθηκε με την Γιούβε αλλά ούτε μπιανκονέρο από κούνια ήταν, ούτε παίζει μπάλα για χόμπι. Η μοναδική απάντηση που πήραμε για την πώληση Βιντάλ ήταν επειδή ήθελε ο ίδιος. Τόσο απλά.

Προσωπικά με χάλασε η κίνηση της διοίκησης να πουλήσει τον Βιντάλ. Περισσότερο γιατί μου έδειξε πως τα πλάνα αλλάζουν ανάλογα με τις διαθέσεις των ξένων και όχι με τις δικές μας, παρά γιατί χάσαμε μια σημαντική μονάδα για την ομάδα.

Ουδείς αναντικατάστατος. Εδώ έφυγαν άλλοι και άλλοι και προχωρήσαμε. Ούτε λέω πως η νέα Γιούβε δε θα πάει καλά επειδή έφυγε ο Αρτούρο. Λέω πως η νέα Γιούβε επέλεξε τα ζεστά εκατομμύρια των Γερμανών στα ταμεία της παρά να επιχειρήσει να χτίσει σε γερά θεμέλια την ομάδα της επόμενης τριετίας-τετραετίας.

Καλός και ο Μπονούτσι και ο Μαρκίσιο που ανανέωσαν, αλλά την φυσιογνωμία και το ηγετικό εκτόπισμα του Βιντάλ δεν το έχουν. Ούτε την προσφορά του. Όπως δεν έχουμε πλέον και εμείς τον Χιλιανό που έκανε την διαφορά. Προχωράμε και κοιτάμε μπροστά γιατί πάντα ο σύλλογος είναι παραπάνω από τους παίκτες. Καλή του τύχη και όταν βρεθούμε αντίπαλοι, θα πρέπει να τον νικήσουμε. Απλά αν τον είχαμε, θα μπορούσαμε να νικούσαμε πιο εύκολα την Μπάγερν.